17 mars, mbrëmje – Më së pari të pastër e pastaj paqësorë

Lum ata që bëjnë paqen, sepse ata do të quhen bij të Perëndisë.

Mateu 5:9

Kjo është e shtata nga lumturitë: dhe shtata ishte numri i përsosmërisë ndër hebrenjtë. Ka gjasa që Shpëtimtari ynë ta ketë vendosur paqebërësin të shtatin në këtë listë, sepse ky i fundit, më së shumti, ngjason me njeriun e përsosur në Krishtin Jezus. Ai që do të ketë lumturinë e përsosur, për sa mund të shijohet mbi tokë, duhet të arrijë deri te bekimi i shtatë, duke u bërë kështu një paqebërës. 

Kuptimplote është edhe vendosja e vargjeve. Vargu paraprijës flet për lumturinë e atyre “që janë të pastër në zemër, sepse ata do ta shohin Perëndinë”. Duhet ta kemi të qartë se duhet të jemi “më së pari … të pastër e pastaj paqësorë” (Jakobi 3:17). Paqebërja nuk duhet të bëhet kurrë shkas për kompromis me mëkatin, apo për t’i lëshuar udhë të keqes. Duhet t’i kundërvihemi me vendosmëri çdo gjëje që bie në kundërshtim me Perëndinë dhe shenjtërinë e Tij, dhe vetëm kur ta kemi zgjidhur çështjen e pastërtisë në shpirtrat tanë, mund t’i hyjmë ndërmarrjes së paqebërjes. 

Mirëpo, në të njëjtën mënyrë, edhe vargu vijues duket se është vënë qëllimisht pas vargut tonë. Sado paqebërës të jemi në këtë botë, nuk ka dyshim që do të na keqinterpretojnë e keqkuptojnë; madje një gjë e tillë nuk duhet të na habitë aspak, sepse edhe Princi i Paqes solli zjarr mbi këtë tokë me vetë paqen e Tij. Madje edhe Ai vetë, megjithëse e donte njerëzimin dhe nuk bëri asnjë të keqe, ishte “i përçmuar dhe i hedhur poshtë nga njerëzit, njeri i dhembjeve, njohës i vuajtjes” (Isaia 53:3). Për këtë arsye, me qëllim që zemra paqedashëse të mos habitet kur të ndeshet me armiq, në vargun pasues shkruhet: “Lum ata që përndiqen për shkak të drejtësisë, sepse e tyre është mbretëria e qiejve.” Kështu, paqebërësit jo vetëm që shpallen të lumë, por edhe janë të rrethuar nga bekimet. 

Zot, jepna hir që të ngjitemi deri te kjo lumturi e shtatë! Pastroji mendjet tona që të jemi “më së pari … të pastër e pastaj paqësorë”, dhe forcoji shpirtrat tanë, që kur të na përndjekin për shkakun Tënd, paqebërja jonë të mos na shpjerë në burracakëri dhe dëshpërim!