12 dhjetor – Lavdia e Fjalës që u bë mish

Gjithmonë ka pasur grupe sektare, të cilat i kanë rezistuar misterit të nënkuptuar në këto dy fraza: “Fjala ishte pranë Perëndisë” dhe “Fjala ishte Perëndi”. Të skllavëruar nga konceptimi i gjërave në mënyrë njerëzore, ata nuk mund t’i pranojnë të dyja: ose ishte Perëndi, ose ishte me Perëndinë. Nëse ishte me Perëndinë, nuk ishte Perëndi. Nëse ishte Perëndi, nuk ishte me Perëndinë.

Për t’i shpëtuar të vërtetës së këtyre dy fjalive, njerëzit nganjëherë e ndryshojnë përkthimin. Ky varg na mëson se Ai që e njohim si Jezu Krishti, para se të bëhej njeri, ishte Perëndi dhe se Ati gjithashtu ishte Perëndi. Ka tre persona, por një Perëndi të vetëm.

Kjo është pjesë e së vërtetës, që e njohim si Triniteti. Kjo është arsyeja pse e adhurojmë Jezu Krishtin dhe themi bashkë me Thomain te Gjoni 20:28: “Zoti im dhe Perëndia im!”; Gjoni 1:1: “Në fillim ishte Fjala dhe Fjala ishte pranë Perëndisë, dhe Fjala ishte Perëndi.”

Pse u quajt Jezusi “Fjala”? Një mënyrë për t’iu përgjigjur kësaj pyetjeje është të mendojmë se çfarë mund të ishte quajtur tjetër dhe pse kjo do të kishte qenë e pamjaftueshme në lidhje me titullin “Fjala”.

Për shembull, Ai mund të ishte quajtur “Vepra”. Një prej ndryshimeve mes një vepre dhe një fjale është se një vepër është më e paqartë. Nëse mendojmë se nganjëherë fjalët tona janë të paqarta dhe mund të interpretohen ndryshe, veprat tona janë edhe më të paqarta dhe më të pakuptueshme. Kjo është arsyeja pse shpesh e sqarojmë veten me fjalë.

Fjalët kapin kuptimin e asaj që bëjmë qartazi më shumë sesa vetë veprat. Perëndia bëri shumë vepra të pushtetshme në histori, por i dha një përparësi të caktuar Fjalës. Mendoj se një prej arsyeve është se Ai i jep një vlerë të lartë qartësisë dhe komunikimit.

Një shembull tjetër është se Gjoni mund ta kishte quajtur Jezusin “Mendimi”. Në fillim ishte Mendimi...; por një nga ndryshimet mes një mendimi dhe një fjale është se fjala del nga personi që mendon, me qëllimin për të vendosur komunikimin. Mendoj se Gjoni donte që ne të konceptojmë se Biri i Perëndisë ekziston për hir të komunikimit mes Tij dhe Atit, dhe për hir të shfaqjes së Tij në histori si komunikim i Perëndisë për ne.

Një shembull i tretë është se Gjoni mund ta kishte quajtur “Ndjenja”. Në fillim ishte Ndjenja...; por sërish do të thoja se ndjenjat nuk përcjellin ndonjë konceptim, qëllim apo kuptim të qartë. Ndjenjat, ashtu si veprat, janë të paqarta dhe duhen shpjeguar me fjalë.

Prandaj, duket se Gjoni e quan Jezusin “Fjala” për të theksuar se vetë ekzistenca e Birit të Perëndisë është për hir të komunikimit. Së pari dhe më së shumti, Ai ekziston dhe ka ekzistuar gjithmonë që nga përjetësia, për hir të komunikimit me Atin. Së dyti, por pafundësisht më e rëndësishme për ne është që Biri i Perëndisë u bë komunikimi hyjnor për ne. Si përmbledhje, dikush mund të thotë: fakti që Jezusi quhet “Fjala” do të thotë se Ai është “Perëndia që shprehu Veten” për ne.