11 Tetor – Ne nuk mund të bëjmë asgjë

Supozo sikur të ishe krejtësisht i paralizuar dhe nuk mund të bëje dot asgjë për veten, veçse të flisje. Dhe supozo sikur një mik i fortë dhe i besueshëm të premton se do të jetojë me ty dhe do të bëjë gjithçka që ke nevojë. Si do të mund ta lavdëroje këtë mik, nëse një i panjohur do të vinte dhe të të shikonte?

A do ta përlëvdoje bujarinë dhe forcën e tij duke u përpjekur të ngrihesh nga shtrati dha ta mbash në krahët e tu? Jo! Në fakt, do t’i thoje: “Mik, të lutem eja dhe më ngri. A mund të më vendosësh një jastëk pas shpine që të kem mundësi të shoh mikun, që më ka ardhur? Të lutem, a mund të m’i vendosësh syzet?”

Kështu vizitori yt do të mësonte nga kërkesat e tua se je i pafuqishëm dhe që miku yt është i fortë dhe i mirë. Ti e lavdëron mikun tënd duke pasur nevojë për të, duke kërkuar ndihmë prej tij dhe duke u mbështetur tek ai.

Te Gjoni 15:5, Jezusi thotë: “Pa mua nuk mund të bëni asgjë.” Ne jemi me të vërtetë të paralizuar. Pa Krishtin nuk jemi në gjendje të bëjmë asgjë që e lartëson Atë. Sikurse thotë edhe Pali te Romakëve 7:18: “Në mua, domethënë në mishin tim, nuk banon asgjë e mirë.”

Por Gjoni 15:5 thotë gjithashtu që Perëndia ka për qëllim që ne të bëjmë gjëra shumë të mira që lartësojnë Krishtin, domethënë, të japim shumë fryt: “Kush qëndron në mua dhe unë në të, ai jep shumë fryt.” Prandaj, si miku ynë i fortë dhe i besueshëm–“Unë ju kam quajtur miq” (Gjoni 15:15)–Ai premton të bëjë për ne atë që ne nuk mund ta bëjmë dot për veten tonë.

Prandaj, si e përlëvdojmë Atë? Jezusi na e jep përgjigjen te Gjoni 15:7: “Në qoftë se qëndroni në mua dhe fjalët e mia qëndrojnë në ju, kërkoni çfarë të doni dhe do t’ju bëhet.” Ne lutemi! Ne i kërkojmë Perëndisë të bëjë për ne atë që ne s’mund ta bëjmë dot për veten tonë–pra, të japim fryt.

Gjoni 15:8 jep rezultatin: “Në këtë është përlëvduar Ati im, që të jepni shumë fryt.”