25 maj – Qëllimi i Perëndisë për devijimet

A e ke vrarë ndonjëherë mendjen se çfarë po bën Perëndia ndërkohë që ti po kërkon në vendin e gabuar për diçka që e kishe humbur dhe të nevojitej shumë? Ai e di saktësisht se ku është, e megjithatë Ai po të lë të kërkosh në vendin e gabuar.

Një herë, më nevojitej një citat për një botim të ri të librit tim Desiring God. E dija që e kisha lexuar në shkrimet e Richard Wurmbrand dhe mendoja se ishte në librin e tij devocional Reaching Toward the Heights. Pothuajse e kisha para syve në një nga faqet djathtas të librit, por nuk mund ta gjeja dot.

Gjithsesi, teksa po e kërkoja, u mbërtheva nga devocioni i tij i datës 30 nëntor. Teksa e lexoja, thashë: “Kjo është arsyeja pse Zoti më la të vazhdoja kërkimin në vendin ‘e gabuar’, për citatin që më duhej.” Aty ishte një histori, e cila ilustronte në mënyrë të përsosur faktin që asgjë nuk çohet dëm kur e bëjmë në emrin e Jezusit—asgjë, madje as edhe kërkimi për një citat në vendin e gabuar. Ja se çfarë lexova:

Katerina ishte rritur për njëzetë vite në një shtëpi për fëmijët me zhvillim të vonuar. Kjo vajzë kishte pasur [mangësi mendore] që nga fillimi dhe nuk kishte shqiptuar kurrë qoftë edhe një fjalë, por thjesht rrinte në një vend. Ajo ose ua ngulte sytë mureve me qetësi ose bënte lëvizje të pakoordinuara. E gjithë jeta e saj përbëhej vetëm nga të ushqyerit, të pirët dhe gjumi. Ajo dukej se nuk merrte fare pjesë në gjërat që ndodhnin përreth saj. Një nga këmbët e saj duhej të pritej. Stafi i uroi Katit që të dilte sa më mirë dhe shpresuan që Zoti do ta merrte së shpejti pranë vetes së Tij.

Një ditë, doktori e thirri drejtorin e shtëpisë së fëmijëve që të vinte shpejt. Katerina ishte duke vdekur. Kur të dy ata hynë në dhomën e saj nuk mund t’u besonin dot veshëve dhe syve të tyre. Katerina po këndonte himne të krishtera, të cilat i kishte dëgjuar, dhe kishte mësuar vetëm ato himne që ishin shumë të përshtatshme për t’i kënduar në shtratin e vdekjes. Ajo përsëriste herë pas here këngën gjermane: “Ku e gjen shpirti atdheun dhe prehjen e tij?” Këndoi për gjysmë ore me një fytyrë të transformuar dhe pastaj u nda nga kjo jetë qetësisht. (Shkëputur nga The Best Is Still to Come, Wuppertal: Sonne und Shild)

A shkon vërtet dëm ndonjë gjë që është bërë në emër të Krishtit?

Kërkimi im zhgënjyes dhe i kotë për atë që mendoja se kisha nevojë, nuk shkoi dëm. Të kënduarit e kësaj fëmije të paaftë nuk shkoi dëm. As agonia dhe devijimi yt i paplanifikuar nuk shkojnë dëm—jo nëse sheh drejt Zotit për punën e Tij të papritur dhe bën gjithçka në emër të Tij (Kolosianëve 3:17).