9 janar – Vetëm për pak kohë

Ndonjëherë në mes të mundimeve dhe streseve të zakonshme të jetës së përditshme, ne mund të thërrasim: “Edhe sa kohë o Zot? Nuk mund të shoh dot përtej dhimbjes së sotme. Çfarë do të sjellë e nesërmja? A do të jesh me mua edhe në atë mundim?

Kjo pyetje është jashtëzakonisht urgjente, për shkak se Jezusi tha: “Ai që do të durojë deri në fund, do të shpëtohet” (Marku 13:13). Dridhemi nga mendimi që mund të jemi mes atyre “që tërhiqen prapa për humbje” (Hebrenjve 10:39). Nuk po luajmë lojëra. Vuajtja është një kërcënim i tmerrshëm ndaj besimit në hirin e ardhshëm të Perëndisë.

Prandaj, është e mrekullueshme të dëgjojmë premtimin e Pjetrit për të krishterët e munduar dhe të lodhur: “Perëndia i çdo hiri, që ju thirri për lavdinë e tij të amshuar përmes Krishtit Jezu, pasi të vuani për pak kohë, do t’ju përsosë, do t’ju forcojë, do t’ju mbështesë dhe do t’ju vendosë mbi themele të forta” (1 e Pjetrit 5:10, versioni “Së bashku”).

Siguria që Ai nuk do të vonojë përtej asaj që ne mund të durojmë, që Ai ka për t’i hequr tej dobësitë për të cilat rënkojmë dhe që do ta themelojë përjetë atë që është lëkundur për kaq gjatë—ajo siguri vjen prej Perëndisë së “çdo hiri”.

Perëndia nuk është Perëndia i disa dhuratave të hirit—si hiri i mëparshëm. Ai është “Perëndia i çdo hiri”—ku përfshihen rezervat e pafundme dhe të pashtershme të hirit të ardhshëm, të nevojshme për ne që të durojmë deri në fund.

Besimi në atë hir të ardhshëm, i forcuar nga kujtimi i hirit të mëparshëm, është çelësi i durimit në shtegun e ngushtë dhe të vështirë, shteg që të çon në jetë.