Në mishin tim do të shoh Perëndinë.
Jobi 19:26
Vëreni objektin e pritjes së devotshme të Jobit: “Do të shoh Perëndinë.” Ai nuk thotë: “Do të shoh shenjtorët”—megjithëse, pa dyshim, edhe ajo do të jetë një lumturi e papërshkrueshme—por thotë: “Do të shoh Perëndinë.” Nuk thotë: “Do të vështroj portat e margaritarta, do të shoh muret prej diaspri, do të sodis kurorat e florinjta”, por thotë: “Do të shoh Perëndinë.”.
Ky është thelbi i parajsës; kjo është shpresa e gëzueshme e të gjithë besimtarëve. Është kënaqësia e tyre që tani e vështrojnë Perëndinë me sytë e besimit, përmes mjeteve të hirit. Atyre u pëlqen shumë që ta shohin Atë në Darkën e Zotit dhe në lutje; por atje në qiell shikimi i tyre do të jetë i pakufizuar dhe i qartë, dhe kështu, duke e parë “atë sesi është” (1 e Gjonit 3:2), do të bëhen plotësisht të ngjashëm me Të.
Ngjashmëri me Perëndinë—e çfarë mund të dëshirojmë më tepër? Dhe një pamje të Perëndisë—e çfarë mund të shpresojmë të kemi më tepër? Disa e lexojnë vargun “Në mishin tim do të shoh Perëndinë”, duke gjetur aty një aludim për Krishtin, si “Fjala që u bë mish”, dhe për pamjen e Tij të lavdishme, që do të jetë shkëlqimi i ditëve të fundit.
Qoftë kështu apo jo, është e sigurt se Krishti do të jetë objekti i shikimit tonë të përjetshëm; dhe as nuk do të kërkojmë ndonjëherë ndonjë gëzim më të madh sesa ta sodisim Atë. Mos mendo se kjo do të jetë një fushë e kufizuar në të cilën do të përqendrohet mendja. Ekziston një burim i vetëm kënaqësie, por ai burim është i pafundmë. Të gjitha atributet e Tij do të jenë tema për përsiatje dhe, duke qenë se Ai është i pafundmë në çdo aspekt, nuk kemi pse druhemi se mos shterojnë. Veprat e Tij, dhuratat, dashuria e Tij për ne, lavdia e Tij në të gjitha qëllimet dhe bëmat e Tij, të gjitha këto përbëjnë një temë që do të mbetet përherë aktuale.
Patriarku mezi ç’priste ta shihte këtë pamje të Perëndisë si një kënaqësi personale. “Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin dhe jo një tjetër.” (Jobi 19:27) Fillo të përfytyrosh pamjet e lumturisë qiellore; pa mendo se ç’do të jetë për ty. “Sytë e tu do të sodisin bukurinë e mbretit tënd.” (Isaia 33:17) I gjithë shkëlqimi i kësaj toke zbehet dhe zvetënohet teksa e sodisim atë, megjithatë ekziston një shkëlqim që nuk mund të zbehet kurrë, një lavdi që nuk mund të zvetënohet asnjëherë—“Do ta shoh Perëndinë.”
© dritez.al 2024
