4 prill – Perëndia na forcon përmes të tjerëve

Çfarë mund të themi për dhjetë apostujt e tjerë (pa përfshirë Judën)?

Satani do t’i shoshte edhe ata. A u lut Jezusi për ta?

Po, u lut, por Ai nuk i kërkoi Atit që ta ruante besimin e tyre njësoj siç ruajti besimin e Pjetrit.

Atë natë, Perëndia ia theu Pjetrit krenarinë dhe sigurinë te vetja në mes të agonisë së shoshitjes së satanit, por Perëndia nuk e braktisi Pjetrin. Ai e ktheu, e fali, e ripërtëriu dhe e forcoi besimin e Pjetrit. Tani misioni i Pjetrit ishte që të forconte dhjetë të tjerët. “Dhe ti, kur të kthehesh, forco vëllezërit e tu.”

Jezusi siguroi inkurajim për të dhjetët duke siguruar së pari për Pjetrin. I forcuari bëhet forcues.

Këtu ka një mësim të madh për ne. Ndonjëherë Perëndia do të merret drejtpërdrejt me ty, duke e forcuar besimin tënd në orët e para të mëngjesit, në kohën kur të gjithë të tjerët janë në gjumë. Gjithsesi, në të shumtën e rasteve (mund të themi dhjetë në njëmbëdhjetë herë), Perëndia e forcon besimin tonë nëpërmjet një personi tjetër.

Perëndia na dërgon një Simon Pjetër, i cili na sjell fjalën e hirit, për të cilën kemi nevojë, që të këmbëngulim në besim: një lloj dëshmie, e cila na tregon se si “të qarat mund të vazhdojnë një natë, por në mëngjes shpërthen një britmë gëzimi” (Psalmi 30:5).

Siguria e përjetshme është një projekt në komunitet. Sa herë që Perëndia të inkurajon zemrën me premtimin se besimi yt nuk do të dështojë në shoshitjen e satanit, atëherë inkurajohu dhe dyfishoje gëzimin tënd duke e përdorur për të forcuar vëllezërit dhe motrat e tua—me po atë forcë që të forcoi ty.