3 dhjetor – Vizita e shumëpritur

Vërejmë dy gjëra të jashtëzakonshme te Luka 1:68-71 nga fjalët e Zakarias, bashkëshortit të Elizabetës.

Së pari, nëntë muaj më herët, Zakaria nuk pati besim se gruaja e tij do të lindte një fëmijë. Tani, i mbushur me Frymën e Shenjtë, ai është aq i sigurt për veprën shpenguese të Perëndisë në ardhjen e Mesias, saqë e vendos këtë në kohën e shkuar: “E ka vizituar dhe i bëri shpengim popullit të vet.” Për mendjen e besimit, një veprim që Perëndia ka premtuar, tashmë është i kryer. Zakaria kishte mësuar t’i zinte besë fjalës së Perëndisë, prandaj ka një siguri të jashtëzakonshme: Perëndia “e ka vizituar dhe i bëri shpengim popullit të vet” (Luka 1:68).

Së dyti, ardhja e Jezusit, Mesias, është vizita e Perëndisë në botën tonë: Perëndia i Izraelit “e ka vizituar dhe i bëri shpengim popullit të vet.” Për shekuj me radhë, populli jude kishte lënguar nën bindjen se Perëndia ishte tërhequr: që fryma e profecisë ishte shuar; Izraeli kishte rënë në duart e Romës. Të gjithë njerëzit e perëndishëm në Izrael po prisnin vizitën e Perëndisë. Luka na thotë se një tjetër burrë i moshuar, Simeoni i devotshëm, ishte “duke pritur shpengimin e Izraelit” (Luka 2:25). Po ashtu Ana që lutej në tempull, po priste “shpengim në Jerusalem” (Luka 2:38).

Ato ishin ditë pritjesh të mëdha. Vizita e shumëpritur e Perëndisë po bëhej realitet–me të vërtetë, Ai po vinte ashtu si askush s’e priste.