Shkurt 2021 Nga: Crossway
Ky artikull është pjesë e serisë Vargjet kyç të Biblës.
Perëndia u kundërvihet mendjemëdhenjve
Krenaria është mëkat, sepse ka një perspektivë për jetën, që ka veten në qendër dhe jo Perëndinë. Shpeshherë bëhemi kaq krenar me atë që jemi dhe që kemi arritur, saqë nuk falënderojmë Perëndinë, që është burimi i vërtetë i forcës sonë. Është Ai që na i ka dhënë këto mundësi dhe aftësi, dhe na i dha të gjitha me qëllim përparimin e mbretërisë së Tij. Mëso se si e sheh Perëndia krenarinë nga shkrimet e mëposhtme me komente nga Bibla e studimit ESV.
Jakobi 4:6
Por ai jep hir më të madh; prandaj thotë: “Perëndia u kundërvihet mendjemëdhenjve dhe u jep hir të përulurve.”
Hiri i Perëndisë do të zgjatet tek ata që janë të përulur para Tij; shih Fjalët e Urta 3:34 (gjithashtu Jakobi 4:10; 1 e Pjetrit 5:5). “Perëndia u kundërvihet” do të thotë se Ai kundërshton dhe dërgon gjykimin, sepse krenarët kanë zgjedhur lavdërimin dhe mënyrat e kësaj bote duke u sjellë si armiq të Perëndisë (Jakobi 4:4).
Psalmi 75:4
U kam thënë fodullëve: “Mos u mburrni!”, dhe të pabesëve: “Mos u bëni hundëpërpjetë!”
“Mos u bëni hundëpërpjetë”, ndryshe e thënë në Bibël “mos ngrini brirët”. Briri është simbol i fuqisë (1 e Mbretërve 22:11; Zakaria 1:18-21) dhe të ngresh bririn lart (ose “ta lartësosh”) do të thotë se po bën një deklaratë publike fuqie. Perëndia i paralajmëron të paperëndishmit të mos ngrenë bririn dhe premton se Ai do të ngrejë bririn e atij që është besnik. Termi “ngre lart” përsëritet disa herë gjatë psalmit (Psalmi 75:4-6, 10). “Do të dërrmojë” brirët (Psalmi 75:10) do të thotë se ai do të shkatërrojë fuqinë dhe do t`i turpërojë.
jeremia 9:23-24
Kështu thotë Zoti: "I dituri të mos lavdërohet me diturinë e tij, njeriu i fortë të mos lavdërohet me forcën e tij, i pasuri të mos lavdërohet me pasurinë e tij. Por kush lavdërohet të lavdërohet me këtë: të ketë gjykim dhe të më njohë mua, që jam Zoti, që bëj mirësinë, ushtroj të drejtën dhe drejtësinë mbi tokë; sepse kënaqem me këto gjëra", thotë Zoti.
Njeriu vërtetë i mençur (Jeremia 4:22; 8:8-9; Jeremia 9:12-14) mëson atë që merr nga Perëndia; ai e di përse Juda do të bjerë dhe lëngon e përulet para asaj që di; për këtë arsye nuk mburret me mençurinë e vet. Të njohësh Perëndinë do të thotë të njohësh dashurinë e Tij të pandryshueshme (besnikëria e besëlidhjes), drejtësinë (gjykim i drejtë), dhe drejtësinë e Tij (sjellja e drejtë, p.sh. në mbajtjen e premtimeve). Shih Eksodi 34:6-7; Psalmi 103:8; Joeli 2:12-14; Jona 3:9-4:2. Këshillën që Pali i drejton të krishterëve në Korint “ai që mburret le të mburret në Zotin”, e bazon pikërisht në këtë tekst (1 e Korintasve 1:31; 2 e Korintasve 10:17).
1 e Gjonit 2:16
sepse gjithçka që është në botë, dëshirimi i mishit, dëshirimi i syve dhe fodullëku i jetës, nuk është nga Ati, por është nga bota.
Me paralajmërimin për “gjithçka, që është në botë”, Gjoni nuk quan djallëzor gjithë rendin e krijuar (Zanafilla 1:31). Në fakt, ai jep shembuj të gjërave nga të cilat besimtarët duhet të ruhen (si “dëshirimi i mishit”, etj.). Dëshirat njerëzore janë pjesë e krijimit të Perëndisë,ndaj rrjedhimisht nuk janë trashëguar në mëkat, por bëhen të mbrapshta, nëse nuk drejtohen nga Perëndia dhe për tek Ai.
2 e Korintasve 10:12
Sepse nuk guxojmë të renditemi ose të krahasohemi me ata që e rekomandojnë veten e vet; por ata, duke matur veten me veten e tyre dhe duke krahasuar veten me veten e tyre, nuk janë të mençur.
Pali po flet me ironi: edhe pse kundërshtarët e tij thonë se ai është “i guximshëm” dhe “i ashpër” në letrat e tij (2 e Korintasve 10:1-2, 10), Pali nuk guxon t’u bashkohet atyre që rekomandojnë veten. Ata nuk kanë kuptim, sepse kriteri i tyre për të lartësuar (njëri-tjetrin) është i gabuar. Kundërshtarët e rekomandojnë njëri-tjetrin duke krahasuar aftësitë, dhuntitë shpirtërore dhe përvojat e tyre, dhe të gjitha këto janë të papërshtatshme për vendosjen e autoritetit apostolik në një kishë.
Ligji i Përtërirë 8:2-3
Kujto gjithë rrugët që Zoti, Perëndia yt të ka bërë të përshkosh në këta dyzet vjet në shkretëtirë që ti të ulësh kokën dhe të vihesh në provë, për të ditur çfarë kishte në zemrën tënde dhe nëse do të respektoje apo jo urdhërimet e tij. Kështu, pra, ai të bëri të ulësh kokën, të provosh urinë, pastaj të ka ushqyer me mana që ti nuk e njihje dhe as etërit e tu s’e kishin njohur kurrë, me qëllim që ti të kuptosh se njeriu nuk rron vetëm me bukë, por rron me çdo fjalë që del nga goja e Zotit.
“Kujto” është një fjalë shumë e rëndësishme në këtë kapitull (gjithashtu te Ligji i Përtërirë 8:18), së bashku me antonimin e vet “harro”: Ligji i Përtërirë 8:11, 14, 19. Të kujtuarit tregohet në bindje. Prova e shkretëtirës kishte për qëllim zbulimin e gjendjes së zemrës së Izraelit. Kjo nuk tregon se Perëndia nuk e njihte atë, por se Ai dëshironte që zemra e Izraelit të shfaqte prova besnikërie. Fjalë për fjalë mana do të thotë “Çfarë është?” (Eksodi 16:15); dhe Izraeli nuk e pëlqente manën (Numrat 11:6; 21:5). Gjithashtu, kjo provë po i mësonte Izraelit se njeriu nuk rron vetëm me bukë, por me çdo fjalë që del nga goja e Perëndisë. Jeta e vërtetë rridhte nga Perëndia dhe nga besimi i plotë në fjalën e Tij (“çdo fjalë që del nga goja e Zotit” mund të përkthehet gjithashtu “ato që Ai ka thënë”). Ishte ky mësimi që duhet të merrte zemra e Izraelit (Ligji i Përtërirë 8:2), për të kaluar provën e shkretëtirës (Ligji i Përtërirë 8:17). Ky është i pari nga tre vargjet e Ligjit të Përtërirë, që Jezusi citon gjatë tundimeve të Tij, ku pohon me vendosmëri sigurinë dhe besnikërinë ndaj Perëndisë (Mateu 4:4; Luka 4:4; gjithashtu Ligji i Përtërirë 6:13, 16).
Marku 7:20-23
Tha sërish: “Ajo që del nga njeriu, e bën atë të ndotur. Sepse nga brenda, domethënë nga zemra e njeriut, dalin mendimet e mbrapshta, shkeljet e kurorës, kurvërimi, vrasjet, vjedhjet, lakmitë, ligësitë, mashtrimet, pafytyrësia, smira, blasfemia, kryelartësia, marrëzia. Gjithë këto të mbrapshta dalin nga brenda dhe e ndotin njeriun.”
Shprehja “ajo që del nga njeriu”, është përsëritje e mësimit të mëparshëm të Jezusit (Marku 7:15). Këtu Ai përmend mendime e veprime specifike të mbrapshta, si dhe karakteristika të një zemre të ndotur, duke përmbledhur mësimet e Tij te Marku 7:23: “gjithë këto të mbrapshta dalin nga brenda.”
Romakëve 11:18-20
Mos u mburr kundër degëve: por nëse mburresh kundër tyre, nuk je ti që mban rrënjën, po rrënja që të mban ty. Do të thuash, pra: “Degët u këputën që të shartohem unë”. Mirë, ato u këputën për mosbesimin, por ti qëndron për shkak të besimit; mos u mbaj me të lartë, por druaj.
Besimtarët paganë paralajmërohen të mos mburren, sepse janë shpëtuar përmes premtimeve shpëtuese të Perëndisë (rrënja), jo prej mirësisë së tyre. Prej kësaj paganët mund të tundohen të krenohen, sepse Perëndia këputi degët e hebrenjve nga pema e ullirit dhe shartoi paganët në vend të tyre. Por kjo gjë duhet të shkaktojë frikë dhe druajtje (phobeo greqisht do të thotë “të kesh frikë, të kesh respekt dhe nderim të thellë, të druash se mos ofendon”), sepse judenjtë u hoqën, për shkak se nuk besuan, dhe paganët mbeten vetëm për shkak të besimit të vazhdueshëm.
Fjalët e Urta 18:10-12
Emri i ZOTIT është një kala e fortë,
tek ai turret i drejti dhe mbrohet.
Pasuria e kamësit është qyteti i tij i fortë
dhe si një mur i lartë në përfytyrimin e tij.
Përpara shkatërrimit zemra e njeriut lartohet,
por para lavdisë vjen përulësia.
Fjalët e Urta 18:10-11 përshkruan dy llojet e sigurive (që janë Zoti dhe pasuria), ndërsa Fjalët e Urta 18:9 dhe 18:12 përshkruajnë dy gjërat që sjellin shkatërrimin e njeriut (që janë përtacia dhe krenaria). Të marra së bashku, këto fjalë të urta tregojnë se pasuritë mund të japin një lloj sigurie të rreme që çon në përtaci, në krenari dhe më pas në rënie, por përulësia dhe frika e Zotit e lartësojnë njeriun.
Fjalët e Urta 15:25-33
Zoti do të shkatërrojë shtëpinë e krenarëve
Por do t’i bëjë të qëndrueshëm kufijtë e gruas së ve.
Mendimet e këqija janë neveri për Zotin
Por fjalët e përzemërta janë të pastra.
Kush lakmon fitime, vë në rrezik shtëpinë e vet,
Por ai që i urren dhuratat, ka për të jetuar.
Zemra e të drejtit mendon thellë si duhet të përgjigjet,
Por goja e të pabesit vjell gjëra të këqija.
Zoti është larg të pabesëve,
por dëgjon lutjen e të drejtit.
Shkëlqimi i syve gëzon zemrën,
Një lajm i mirë i forcon kockat.
Veshi që e dëgjon qortimin e jetës ka për të qëndruar në mes të urtëve.
Kush refuzon mësimin, përçmon shpirtin e vet,
Por ai që dëgjon qortimin, fiton mendje.
Frika e Zotit është një mësim urtësie dhe përpara lavdisë vjen përulësia.
Këto fjalë të urta paraqesin një kontrast: Zoti u kundërvihet krenarëve (Fjalët e Urta 15:25), por është pranë atyre që veprojnë në përulësi për shkak të frikës së Zotit (Fjalët e Urta 15:33; krahaso Fjalët e Urta 15:25). Fjalët e Urta 15:24-32 e zgjerojnë këtë koncept duke ilustruar krenarinë e të pabesit në: mendime (Fjalët e Urta 15:26), lakmi për fitim të padrejtë (Fjalët e Urta 15:27), fjalë dëmtuese (Fjalët e Urta 15:28), dhe refuzim ndaj qortimit (Fjalët e Urta 15:32). Këto janë të kundërtat e veprimeve të të drejtit të paraqitura në: fjalët e përzemërta (Fjalët e Urta 15:26, 15:28), në ruajtjen e drejtësisë (Fjalët e Urta 15:27), dhe në pranimin e mësimit (Fjalët e Urta 15:31,32). Pjesa kryesore e kësaj pjese është se na kujton që Perëndia është larg të pabesit, por dëgjon lutjen e të drejtit (Fjalët e Urta 15:29).
Të gjitha pjesët e komentarit janë përshtatur nga Bibla e studimit ESV.
Botuar me leje: https://www.crossway.org/articles/10-key-bible-verses-on-pride/
Përktheu: Sara Gjana | Redaktoi: Vilma Dina
Shënim: Ju mund ta shpërndani këtë material, pa ndryshuar aspak përmbajtjen. Sigurohuni të citoni "botuar me leje nga dritez.al" dhe vendosni hallkën (linkun) e këtij artikulli nga faqja jonë në internet.