10 vargje kyç mbi besimin te Perëndia

Ky artikull është pjesë e serisë Vargjet kyç të Biblës.

“Lum.” Mbushur me bekimet e caktuara prej Perëndisë. “Besimi i të cilit është ZOTI.” Vetëm besimi në Perëndinë motivon bindjen në kohë krizash.

“Pemë e mbjellë pranë ujit.” E siguruar me burime, pavarësisht se çfarë ndodh. Një kontrast i përkryer për “një brukë në shkretëtirë” (Jeremia 17:6; krahaso me Psalmin 1:3).

“Ki besim tek ZOTI”, është i nevojshëm për përmbushjen e çfarëdo mënyre të mençur të jetuari që na mësohet te Fjalët e Urta; besimi te Zoti lidhet ngushtë me “frikën” e tij (krahaso me Fjalët e Urta 1:7; 2:5; 9:10; 15:33; 19:23 etj.). “Me gjithë zemër” tregon se besimi shkon përtej aprovimit intelektual drejt një mbështetjeje të plotë në Zotin, një bindje e sigurt në kujdesin dhe besnikërinë e tij ndaj fjalës së tij. “Mos u mbështet në mençurinë tënde” shpjegon më tej besimin në Zotin. “Mençurinë” te Fjalët e Urta nënkupton perceptimin që ka një person për rrjedhën e duhur të veprimeve. I mençuri e qeveris veten në bazë të asaj që vetë Zoti deklaron dhe nuk e kundërshton me mençurinë e tij të kufizuar e shpeshherë të gabuar.

“Prandaj... mos u shqetësoni.” Nëse dikush bën zgjedhjet e duhura (Mateu 6:19-24), nuk ka (“prandaj”) arsye për t’u shqetësuar. Jezusi jep dy shembuj “fortiori” (“shumë më tepër”) – “vini re zogjtë e qiellit” (Mateu 6:26), “vini re si rriten zambakët e fushës” (Mateu 6:28) – për të treguar se, duke qenë se Perëndia kujdeset edhe për zogjtë dhe zambakët, sa më tepër do të kujdeset për të vetët. Për këtë arsye, shqetësimi tregon mungesë besimi në Perëndinë, i cili premton se në hirin e tij do të kujdeset “për këto të gjitha” (Mateu 6:33; krahaso me Romakëve 8:32). Shih gjithashtu Filipianëve 4:5-6.

Besim i shëndoshë vetëm në Zotin. Tani adhuruesit kalojnë nga të folurit me mbretin në të folurit për mbretin. Ata e vendosin besimin e tyre vetëm në Perëndinë si ai që “shpëton të vajosurin e tij”, kështu “qerret” dhe “kuajt” që ata përdorin nuk janë arsyeja përfundimtare e suksesit, por thjesht mjete që Perëndia mund të përdorë për përparim (siç shpresojnë për veten e tyre) apo për pengesë (siç shpresojnë për armikun e tyre).

Perëndia bën që të gjitha gjërat të “bashkëveprojnë për të mirë” për fëmijët e tij. “E mira” në këtë kontekst nuk i referohet rehatisë tokësore, por konformitetit me Krishtin (Romakëve 8:29), bashkësisë më të afërt me Perëndinë, dhënies së fryteve të mira për mbretërinë dhe përlëvdimit përfundimtar (Romakëve 8:30).

“Jezu” Mesia (“Krishti”) është përjetësisht i besueshëm në pozicionin e tij si kryeprift dhe si Biri i Perëndisë – “dje” aktiv në krijim (Hebrenjve 1:2-4), “sot” në ofrimin e shpëtimit (Hebrenjve 4:7-10) dhe “në përjetësi” duke mbretëruar në qiell (Hebrenjve 10:12). Ky varg mund të jetë një kalim nga Hebrenjve 13:7 (udhëheqësit e tyre besuan në këtë Krisht dhe Jezusi mbetet i besueshëm) te Hebrenjve 13:9 (mësimet e çuditshme janë largim nga Jezusi që është gjithmonë i njëjtë).

Këngëtari përshkruan rrethanat e tij dhe e vendos mendjen në përgjigjen e duhur. Situata shihet në përsëritjen e fjalëve “sulmet” dhe “luftojnë” (Psalmi 56:1, 2); përgjigjja shihet në përsëritjen e fjalës “besimin” (Psalmi 56:3, 4). Kjo u mundëson atyre që e këndojnë psalmin ta drejtojnë zemrën në përgjigjen e duhur: kur kanë “frikë”, ky është kundërhelmi.

Jezusi i qorton dishepujt sepse janë “frikacakë” (krahaso me Marku 7:18; 8:17-18, 21). Kundërhelmi për frikën është “besim”, pra, besimi në Jezusin. Ata bënë mirë që shkuan te Jezusi, megjithatë qortohen për frikë dhe ndjesinë se Perëndia i ka harruar.

“Paqe të përsosur.” Paqja që përshkruhet këtu është së pari paqja e përbashkët e qytetit (Isaia 26:1) dhe e kombit (Isaia 26:2) që vjen nga “dora e Zotit” (Isaia 25:10); por është gjithashtu edhe paqja individuale e njeriut, e “mendjes që pushon te” Perëndia. Burimi i një paqeje të tillë është Perëndia i drejtë, sovran dhe shpëtues (Isaia 25:9) – që do të “shkatërrojë përgjithnjë vdekjen” dhe do të “thajë lotët” (Isaia 25:8; krahaso me Zbulesa 21:4), i cili është i vetmi i denjë për besim.

“Dëshirat e zemrës sate.” Disa e marrin sikur “dëshirat” i referohet “ndjenjës” së dëshirës, pra “Perëndia do t’i japë formë zemrës sate që të dëshirojë gjërat e duhura”; por, në fakt, kuptimi është: “ai do të të japë çfarë të dëshiron zemra”. Ia vlen të themi se ata që përqafojnë këshillën e këtij psalmi, duke qenë se gjejnë “kënaqësinë” e tyre “në ZOTIN”, edhe zemrat e tyre dëshirojnë gjërat e duhura (krahaso me Psalmin 37:16, 31).